|
اگر سری به مجلات و کتب ایرانی یا
خارجی مربوط به شکار، طبیعت‌گردی،
محیط‌بانی و ... بزنید در همه‌ی آنها
بخش یا بخش‌هائی وجود دارد که از
کاربردها و فوائد همراه داشتن یک
پارچه‌ی بزرگ و ترجیحاً نخی یا کتانی
سخن به میان آمده است.
در ۸ سال جنگ ایران و عراق چفیه مورد
استفاده قرار گرفت. چفیه کاربردهای
زیر را دارد:
۱-
بستن دست شکسته به گردن
۲-
بستن سر مجروح
۳-
بستن کمر مجروح
۴-
بستن چشم مجروح
۵-
بستن گوش مجروح
۶-
بستن دست مجروح
۷-
سردرد و میگرن
۸-
بستن گردن مجروح
۹-
بستن دندۀ مجروح
۱۰-
بستن پای مجروح
۱۱-
بستن فک مجروح
۱۲-
دستمال قدرت
۱۳-
کولر صحرایی
۱۴-
تسویۀ آب
۱۵-
قُلاب سنگ
۱۶-
پَشه‌بند انفرادی
۱۷-
نَنوی بچه
۱۸-
کوله پشتی
۱۹-
کول کردن مجروح
۲۰-
سایه‌بان
۲۱-
دستمال نان و سفرۀ غذا
۲۲-
حوله و دستمال
۲۳-
بقچۀ لباس
۲۴-
بستن اسیر
۲۵-
بادبزن
۲۶-
بُرانکار
۲۷-
سرپوش
۲۸-
ماسک
۲۹-
پیش‌بند
۳۰-
روکش مُتکا
۳۱-
قــُـنداق بچه
۳۲-
روسَری
۳۳-
حفاظت از سرما و گرما
۳۴-
حفاظت گردن از سرما و گرما
۳۵-
طناب
۳۶-
نگهداری یخ
۳۷-
نجات غَریق۳۸-
تَلۀ پرندگان
۳۹-
لباس
۴۰-
زیر انداز
۴۱-
سَجاده
۴۲-
تــَـب بـُـر، و
... .
»
چفیه یک جزء جدانشدنی از لباس رهبر
فعلی است. معلوم نیست در یک دیدار
رسمی با مثلاً فرستاده امیر بحرین یا
نماینده‌ی پاپ، یا در دیدار با مثلاً
فرهنگیان و معلمین نمونه‌ی استان
اصفهان ایشان احتمال کدامیک از
کاربردهای شمرده شده در بالا را
می‌دهند که اصرار بر همراه داشتن چفیه
دارند.
ایران شانس آورد که در طول جنگ نقش
قابل توجهی را غواصان یا مردان
قورباغه‌ای به عهده نداشتند، وگرنه
رهبر فعلی با ماسک و کفشهای باله‌دار
آنها حضور پیدا می‌کرد.
از سایتهای ارزشی خواهش می‌کنم کمی
عاقل باشند. اگر این مطلب را خواندند
نگویند که «چفیه‌ی رهبر خاری است در
چشم ضدانقلاب». اولاً کسر قابل‌توجهی
از مردم ایران اصولاً تلویزیون نظام
را نگاه نمی‌کنند. ثانیا آن کسری که
نگاه می‌کنند برنامه‌های سیاسی و به
خصوص سخنرانیهای رهبر جزء برنامه‌های
محبوبشان نیست.
از میان عده‌‌ای که اتفاقی رهبر را در
تلویزیون می‌بینند هم کسر بزرگی القاب
و عناوینی در موردش به کار می‌برند که
اگر من حتا معتدل‌ترین آنها را بنویسم
سردبیر محترم به جایشان سه‌نقطه
می‌گذارد یا اصلا مطلب را قابل چاپ
نمی‌داند. |
