روزنامه "یونگه ولت" که منتشر کننده نظرات چپ آلمان است، تفسیری در باره حوادث سوریه منتشر کرده است. این تفسیر حاوی نکات مهمی است که نشان میدهد در قلب دولت سوریه، علیه تصمیم بخشی از حاکمیت که از اصلاحات در سوریه دفاع می کند، سرگرم توطئه و کارشکنی است. ظاهرا بشار اسد میان این دو بخش از حاکمیت سوریه سرگردان است، گرچه نشانه هائی وجود دارد که در هفته های اخیر او متمایل به بخش طرفداران اصلاحات شده است. این روند پر نوسان را شاید بتوان به دو مرحله تقسیم کرد. مرحله پیش از تظاهرات حکومتی در دفاع از بشار اسد و سیاست های گذشته او و مرحله پس از این تظاهرات. در مرحله اول بشار اسد وعده اصلاحات داده و حتی لغو قانون وضعیت اضطراری را وعده داد. قانونی که بموجب آن فعالیت احزاب – جز حزب حاکم- ممنوع است و مطبوعات تحت کنترل و تظاهرات ممنوع. این روند بتدریج طی می شد و تظاهرات غیر گسترده تنها در یک شهر سوریه برای اصلاحات گزارش شده بود. در مرحله دوم، یعنی پس از تظاهرات حکومتی دمشق، بشار اسد با دیدن جمعیت طرفدار خویش، با این تصور که نیازی به اصلاحات عمیق در حاکمیت نیست و موقعیت وی و رژیم مستحکم است، نسبت به انجام اصلاحات وعده داده شده پا سست کرد، بر خشونت پلیس برای مقابله با تظاهر کنندگان افزوده شد و تظاهر کنندگان متهم شدند که از خارج دستور می گیرند و سر نخ آنها در خارج است.

این سناریو، از تظاهرات حکومتی تا حمله تبلیغاتی به مخالفان، دقیقا کپی برداری شده از شیوه مقابله حاکمیت جمهوری اسلامی با مردم معترض به کودتای انتخاباتی 22 خرداد 88 بود. حتی اخیرا سندی از درون وزارت امنیت سوریه به بیرون راه یافته که نه تنها این کپی برداری را نشان میدهد، بلکه این اتهام را متوجه حکومت ایران و سپاه پاسداران می کند که آنها مشوق طرح تظاهرات حکومتی (مانند تظاهرات دیماه 1388 در میدان انقلاب تهران با سخنرانی حجت الاسلام علم الهدا) و مقابله پلیسی با مخالفان و تبلیغات به سبک صدا و سیمای جمهوری اسلامی بودند. در این میان حزب الله لبنان نیز متهم شده که در تظاهرات حکومتی دمشق نقش آفرین بوده و حتی در جمع آوری و اعزام نیرو نیز دست داشته است.

ادامه مرحله دوم، از هفته پیش با مخالفت بخشی از حاکمیت و حتی خود بشار اسد روبرو شده است. بویژه که تظاهرات مردم گسترش پیدا کرده و جنبه های خشونت آمیز به خود گرفته است. بدین ترتیب، آن دست هائی که مانع اصلاحات بموقع در سوریه شده و اجازه ندادند بشار اسد نصیحت های نخست وزیر ترکیه را گوش کرده و فضای سیاسی کشور را باز کرده و اجازه فعالیت احزاب را بدهد، عملا به گسترش تظاهرات کمک کردند. این نقش آفرینی می تواند هدایت شده از خارج از سوریه نیز باشد. یعنی درست برعکس آنچه که بشار اسد مدعی شده بود. یعنی دست های خارجی مانع اصلاحات اند و نه دست های خارج خواهان اصلاحات!

این همان چاله ایست که جمهوری اسلامی را به داخل آن کشیدند و با کودتای 22 خرداد عملا این چاله را تبدیل به چاه کردند. آن دست های مشکوک نمی خواهد احزاب فعالیت داشته و مردم را مطابق قانون رهبری کنند. آنها می خواهند مردم هیچ هدایت کننده ای نداشته و بصورت کور به خیابان ها بیآیند. قلع و قمع احزاب مذهبی و کانون های صنفی همزمان با کودتای 22 خرداد همین سناریو را تائید می کند.

تظاهرات خونین شهر "حمص" سندی است در تائید آرزیابی بالا از تظاهرات حکومتی در دمشق و آغاز مرحله مخالفت های گسترده و خونین. در همین شماره پیک نت، تفسیر یونگه ولت را بخوانید.