|
اینجانب همسر تقی رحمانی این نامه را پس از
گذشت قریب به دو ماه ازبازداشت وی خدمت شما بزرگواران
می‌نویسم. تقی رحمانی در تاریخ 20/11/89 و در ساعت 23، شبانه و
بدون حکم قضایی بازداشت شد. آنچه موجب شد این نامه را به عنوان
یک شهروند ایرانی خدمت ریاست محترم قوه قضاییه و دادستان
محترم بنویسم، مشاهده نقض مکرر قانون در مورد حقوق اینجانب،
همسرم و
فرزندانم می‌باشد. لطمات این قانون‌گریزی،
تحمیل خسارت به جان و مال و روح و روان من و خانواده‌ام بوده
است.
قریب به دو ماه از بازداشت همسرم می‌گذرد. او
نویسنده و روزنامه‌نگار است و اتهام او، قلم و زبان او است.
با کدام مرام و مکتبی می‌توان توجیه کرد که
انسانی را شبانه و بدون حکم قانونی و پس از شکستن در حریم
خصوصی و منزل او و در مقابل چشمان دو کودک 4 ساله بازداشت
کنند. در حالی که می‌دانند در منزلی که به آن هجوم غیرقانونی
می‌برند، زنی بیمار و تحت معالجه و مداوا حضور داد که ماه‌ها
پیش در سلول‌های زندان، بیمار شده است و چنین وقایعی موچب
تشدید بیماری وی می‌شود.
ما و همه عزیزان در بند و خانواده ایشان انسان
و هموطنان شما هستیم. شما حاکمان این سرزمین و ما شهروندان
ایرانیم. حاکمان حافظان حقوق شهروندان و پاسخگو به درخواست‌های
آنان هستند. میثاقی بین ما و شما حاکمان است که ملتی شریف،
بهایی سنگین برای آن پرداخت کرده‌اند. بهای این قانون، خون
انسان‌هایی پاک بوده است و اکنون چه دشوار است که شاهد باشیم
قانون توسط
برخی حافظان آن یعنی برخی از مسئولان نه تنها
پاس داشته نمی‌شود بلکه زیر پا گذاشته می‌شود
این نامه، دادخواهی خانواده‌ای ایرانی است که
عزیزی در بند دارد. |
