|
قرمز آجـــرهای دو مجــــــموعه با پسوند "گــاه"
یکـــــی "دانــش" گــاه، یکــــی "اسارت" گــاه
هم سن و سالاند و بَر ساخته بر چندین عمارت و دستگاه
جـــــمله پخته در کورۀ آخـــــــتۀ عصر شاهنشاه
در میانه دهه چــــهل؛ دهه تــــــــب؛ دهه بزنـــــگاه
در ســــــالهای هم سرخ، هم سپید، هم سیــــاه
از چهل تا نــــود در این مسیــــــــر پنجاهـــــه
در کوراني آمیخته با اندیشه، ایمانه، آرمـــانه و ترانه
چند ده هــــزار پــــور و دُخـــــت دانشاندوختـــــه
از دانــــشگاه "ملی"، پر تبسم ره به بیرون یافـــته
و هم چــــــند ده هـــــــــزار سیاسی صاحب اندیشه
در محبس "ملی"، پشـــــته پشــته، درهم انباشته
در این پنجاهــــــه، کــــــیانند اما "اوین" یان؟
زندان چهل – پنجاه": زنـــــــدان کادرها، رهبران
زندان شصت: زندان خیـــــــلْ خیــــــــلِ هواداران
زنــــــدان هفتاد: زندان روشنفکران، روزنامهنگاران
زندان هشـــــــتاد: زنـــــدانِ فــــعالان، دانشجویان
و زندان تهِ هشتاد و سرِ نود: زندان مردمـــــــــان
این بار با "مردمان" یم هم اتـــاق و هم ســــفره
با انتخاباتیها، با بچههای خیابان از هر صنف و هر طبقه
میوه فروش، کـــــــارگر، رانـنــــــده و بـــافـــنده
مترجـم، نسخـه پیچ، راهنــمای تور و نوازنــــــده
در این میانه نیز از هر گروه فکری- سیاسی، یکی دو نماینده
و هــم چند "امنیـــتی"، "سایـــبری" و نویسنـــده
از سه نسل سنی در "سیصد و پنجاه" گرد آمده
درین زیست مشترک، هم گویندهايم و هم شنونــــده
رخ به رخ شدن، زیستن با "طبقات گمگشته"
مغتنم فرصتی است برای انباشت تجربه و جذب "آمــــوخته"
برای نیروهای منفصل از توده و در خود فرو رفته
نیک موقعی است برای نیل به تحلیل با واقعیت آمیخته
اینـــک اما دراین جهان ذره ذره شعوردار
مــــــشرف است بر اوین و بر ما، تپۀ هوشیار
ناظرنــــد بر ما حصـــــارهای پیچ و تاب دار
در و دیـــــــوارهای صامتِ نافراموشـــــکار
دیـدهوَرند میلهها و سلولهای حافظهبار
و ما چشم در چــشمِ تپه و بند و ميله و دیوار
رخ به رخ ماست اكنون فصل نورسيدهاي
ايـــــام دلاويـــــــــزِ از خــــزان رميدهاي
بهارهای با چَه چَه شوقناكانه فاختهای
با ذوق عــــــــرض انـــــدام جــــــوانهای
با باران سوزنی خــــــــوش ترانهای
و ما؛ با شــــــوق تنفـــــــسِ آزادانــــهای
تپه و دیوار و ســـــلول و میله
نیز ناظرند بر اين جــــــنب و جوش و ولوله؛
بچــهها در اندیشه رویـــــش سبزه
در پی سکه و سرکــه و سیب سرخــــــــه
اینگونه نوروز را درخيالمان ميكنيم مــزمـزه
کـــفِ جوی بیرونِ بند نیز بسته خزه
پنجرههایمان باز رو به چهره عروس پرغــمزه
مردمانِ آن سوی حصار و سيم و خار
در تـــــدارک عید پدران پــــــــــاک تبار
اينك مستانه – دیوانه عطر بهار
همین دم است؛ نزديـــك، لبِ دیـــــــــوار
و ما، شعفناک و بس امیــــدوار
به آینده ایرانِ آرش و ستار و مصدق پرچمدار
به امید مرزی جدی میان امسال و پار
در انتظار بوسهها بر گریبــــانها و بر رخسار
پايانه آخرين اسپند دهه 80
صبا، 350 |
