سیاست رجزخوانی و شعاری ریشه های 45 ساله دارد. از همان ابتدای تاسیس جمهوری اسلامی و قرار گرفتن امام جمعه های تفنگ بدست در پشت میکرفن های محل نماز جمعه ها این سیاست آغاز شد و چون آبی که بر زمین خشک بریزد، بسرعت به تمام رگ و پی سیاست و دولتمداری راه یافت. در تمام این دوران اول "هوپ" گفتند و بعد اگر توانستند پریدند و چون "هوپ" را اول گفته بودند طرف مقابل خود را آماده پاسخ کرده بود. این همان وضعی است که حتی اکنون هم در اوج خود، پس از حوادث غزه و لبنان ادامه دارد. پشت این سیاست کسانی توانستند چهره خود را پنهان کنند که بعدها بزرگترین ضربات را بر پیکر انقلاب و خود نظام زدند. در این میان، مرزبندی میان خودی و غیر خودی که روز به روز حلقه آن تنگ تر شد و وعده باصطلاح رویش پس از ریزش نیروها نیز نقش آفرین بود. اگر اخبار و نقل قول های منتشر شده مقامات نظامی و مذهبی و سیاسی و حتی تفسیرهای خبری صدا و سیما را در  همین روزهای اخیر دنبال کنید، به همین نتیجه ای می رسید که اشاره شد. باز هم می زنیم، نابود می کنیم، در اعماق سازمان های جاسوسی دشمن نفوذ داریم، موشک داریم و ... هیچ حکومت عاقلی، اگر همه اینها را داشته باشد، دست خود را تا لحظه استفاده از همه این امکانات باز نمی کند و تازه وقتی عمل کرد، خود را کنار کشیده، گردن نمی گیرد و رسانه ها را پیش می اندازد.

تنها دو نمونه  که مربوط به 48 ساعت پس از بمباران لبنان و کشته شدن رهبر حزب الله و شماری از فرماندهان آن باضافه برخی نظامیان ایران است را برایتان نقل می کنیم :

فرمانده ارتش جمهوری اسلامی ایران: "قطعا خون سید حسن نصرالله توفنده ‌تر از خود سید حسن، طومار رژیم صهیونیستی و اربابان آن را در هم می‌پیچد.  شما جوان‌ترها این را قطعا به چشم می‌بینید. صهیونیست‌ها هر روز بیشتر به سمت اضمحلال حرکت می‌کنند. هیچ وقت پرچم حزب‌الله پایین نیامده است و با خون هر شهید پرچم بالاتر رفته و فردا از امروز بالاتر خواهد رفت."

واقعا این پامنبری خوانی در حد یک فرمانده نظامی است؟ آن هم درسطح فرماندهی ارتش یک کشور. این ادبیات و این حرف ها را اگر فلان مداح و فلان امام جمعه بزند، بر او ایرادی نیست زیرا مقام اجرائی ندارند و هر حرف بی مسئولیتی از دهانشان بیرون می آید، اما چرا یک فرمانده نظامی؟ اینها را امثال ایشان می گوید که از فلان امام جمعه عقب نماند؟

حالا نمونه بعدی را بخوانید، آن هم از قول وزیر اطلاعات و امنیت کشور:

«محور مقاومت با آزادسازی قدس، برچیده شدن رژیم صهیونیستی و پایان دادن به نفوذ آمریکا در منطقه، به دنبال عدالت خون رهبر شهید سید حسن نصرالله خواهد بود. این اقدام انتقام‌جویانه یک تلاش جمعی از سوی نیروهای مقاومت خواهد بود.»

یک مقام امنیتی در این حد از مسئولیت، معمولا، حتی پس از اقدامات عملی هم دهان نمی گشاید و هنرش در پنهانکاری است نه شعار دهی. اگر مجلس ایران مجلس واقعی بود و حکومت مدیون افکار عمومی، ایشان را برای استیضاح به مجلس فرا می خواندند یا برای محاکمه به دادگاه می بردند تا توضیح بدهد که چگونه شبکه های اسرائیلی در این سالها توانسته اند تا مغز استخوان رژیم نفوذ کنند؟ و ایشان و امثال ایشان چرا خواب بوده اند؟ والا از این نوع شعار دادن ها و رجز خوانی ها آبی گرم نمی شود!

بقیه هم نباید مصون باشند. برای مثال دستگاه عریض و طویل ضد جاسوسی در بیت رهبری که بنیانگذارش جواد مادرشاهی مسئول بخش امنیت سازمان حجتیه در سالهای پیش از انقلاب بود و یا شخص سید اصغر میرحجازی و یا روسای سازمان اطلاعات سپاه و بقیه ...