شاه میدان آزادی را با نام "میدان شهیاد" سمبل تهران کرد. این سمبل پس از سقوط رژیم شاه تبدیل شده به سنبل آزادی.

در جمهوری اسلامی برج میلاد شد سمبل تهران. مبتکر و طراح بنای چنین برجی غلامحسین کرباسچی شهردار وقت تهران بود اما برج در دوران شهرداری قالیباف ساخته شد.

تا پیش از سقوط سلطنت قاچارها و روی کار آمدن رضاشاه، سمبل تهران سردر باغ ملی، در خیابان سپه- ناصر خسرو بود که در دوران خود، بلند ترین ساختمان تهران بود.

مقایسه فنی و معماری و انگیزه های سیاسی این سه سمبل با یکدیگر، آنقدر مطرح نیست که زیبائی آن ها مطرح است. البته نه در دوران پهلوی و نه در جمهوری اسلامی به سردر باغ ملی توجه نشد و این سمبل زیبای معماری را به امان خود رها کردند و شاهد فرسودگی آن شدند. هم حکومت ها و هم مردم.

یک لحظه تصور کنید سردر باغ ملی را بار دیگر تعمیر کنند و اطرافش را هم خالی کنند و یک محوطه سبز و یک پارک در آن ایجاد کنند. آنوقت باید مقایسه کرد که کدامیک از این سه سنبل تهران زیباتر بودند و هستند؟