|
کنفرانس صلح غزه در شرم الشیخ مصر و با حضور شماری از رهبران
کشورهای منطقه و ترامپ برگزار شد. آنچه انجام شد، فارغ از این
جنبه مثبت آن که فعلا بمباران های غزه متوقف شده و شمار زیادی
از زندانیان فلسطینی در برابر آزادی گروگانهای اسرائیل آزاد
شدند، به نمایش گذاشتن یک تئاتر خوش رنگ و لعاب بود که در آن
ترامپ که در تدارک حمله نظامی به ونزوئلاست، نقش اتلو در میان
"دزدمونو"های پر شمار را بازی کرد. ایران به غلط و یا به درست
در این کنفرانس حضور نیافت. باید دید شادی مردم غزه ادامه
خواهد یافت و یا جنگ به اشکال دیگری، بار دیگر آغاز خواهد شد.
منطقه آبستن حوادث بسیاری است، همچنان که در خود اسرائیل. این
که اسرائیل در این جنگ و بمباران دیوانه وار غزه و کشتن نزدیک
به ۷۰ هزار فلسطینی پیروز بود و یا پایداری مردم غزه برای
تسلیم نشدن، فصل دیگری از تفسیر اوضاع منطقه و فلسطین است که
باید بموقع و البته بزودی به آن پرداخت. فعلا از هر طرف (از
جمله از سوی وزیر امور خارجه روسیه) درباره این صلح گفته شده
که تا کشور مستقل فلسطین تشکیل نشود "آش همان خواهد بود و کاسه
همان کاسه" که در تمام چند دهه گذشته بوده است. روی ژست های
صلح طلبانه ترامپ نمی توان و نباید حساب کرد، زیرا در امریکا،
دولت سایه تصمیم میگیرد و رئیس جمهور هرکس که باشد کارگزار آن
دولت سایه است. باید دید که این دولت سایه می خواهد با جهانی
که درحال پوست انداختن و رفتن به سوی جهان چند قطبی است چه
کند؟ فعلا نفت روی جنگ اوکراین و تدارک جنگ با چین سیاست دولت
سایه برای نجات از بحران ناشی از پایان جهان تک قطبی و سلطه
امریکا و دلار بر جهان است. در این میان، اروپا نقشی بیش از
پامنبری خوانی ندارد، مگر سیاستی مستقل از امریکا اتخاذ کند که
نشانه های آن اختلاف نظرات در داخل اتحادیه اروپا بر سر نوع
مناسبات با روسیه است.
ایران از جنگ ۱۲ روزه به بعد، هوشیارانه و سیاستمدارانه رفتار
کرده و درعین حال به سیاست پیوستن به جبهه شرق شتاب داده است.
دیر اما بهرحال، دیر بهتر از هرگز است! در چارجوب همین سیاست
نوین است که بجای سرمایه گذاری روی نیروهای نیابتی در منطقه
برای بازدارندگی (که ضربات سنگینی به آن وارد آمده است) روی
جبران کمبودهای نظامی خود و تغییر و تکمیل استراتژی دفاع هوائی
و زمینی خود سرمایه گذاری کرده و از متحدان چینی و روسی خود
یاری طلبیده است. هم چین و هم روسیه در این زمینه با گشاده
دستی - و البته در چارچوب منافع خود نیز- عمل کرده اند. در
روزهای اخیر مطالبی درباره کمک نظامی روسیه به ایران - بویژه
روی یوتیوب و از قول پوتین- منتشر شده که صحت و سقم آن هنوز
قابل تائید نیست، گرچه مضمون بسیار دقیق و منطبق با روابط
کنونی روسیه و ایران است. ما در شماره روز گذشته و به نقل از
سایت "تحریریه" که در داخل کشور به روز می شود، سخنرانی پوتین
را با مقدمه ای که اشاره به همین معلوم نبودن صحت و سقم مسئله
منتشر کردیم و نوشتیم که این مطلب در بسیاری از مطبوعات و
رسانه های داخل کشور نیز گاه کامل و گاه بصورت خلاصه منتشر شد
که آنها نیز روی تردیدهای خود درباره صحت و سقم این سخنان
انگشت گذاشتند. برای ما، آن مصاحبه لاوروف که در آن ارسال
تجهیزات نظامی به ایران را تائید کرده بود، نقش مشوق برای
انتشار سخنرانی منتسب به پوتین را پیدا کرد. مصاحبه لاوروف نیز
در شماره روز گذشته و همزمان با انتشار سخنرانی منتسب به پوتین
منتشر شد و امروز دیدیم که برخی مطبوعات داخل کشور نیز آن را
با زیر نویس ترجمه فارسی منتشر کردند. لاوروف بدون همآهنگی با
پوتین سخن نمی گوید و مصاحبه دو روز پیش او در باره دادن
تجهیزات نظامی به ایران در انطباق با سخنرانی منتسب به پوتین
بود. همچنان که موضع گیری او درباره کنفرانس صلح غزه در شرم
الشیخ که مشروط به تصمیمات آینده برای تشکیل دولت مستقل فلسطین
بعنوان راه حل منطقی برای صلح میان فلسطینی ها و اسرائیلی ها
بود.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱۵ اکتبر
۲۰۲۵ |
