|
روز گذشته روحانی با تولید کنندگان صنایع
فولاد و پتروشیمی دیدار کرد. او دراین
دیدار درباره خیلی از مسائل جاری در صنعت
فولاد و پتروشیمی ایران سخن گفت، از جمله
درباره دو برابر شدن محصولات زنجیره ای
فولاد و پتروشیمی . اینها سخنانی گزارش
گونه بود که اغلب در این و آن محفل گاه از
زبان روحانی و گاه دیگر وزرای کابینه بیان
می شود و حرف و سخن تازه ای نیست. آن سخن
مهم و تازه ای که روحانی در لابلای
سخنرانی خود در جمع تولید کنندگان فولاد و
پتروشیمی مطرح کرد مناسبات و مذاکره با
امریکا بود. او گفت:
"آمریکایی ها در این دو سال و سه ماه که
از تحریم ها می گذرد، حداقل
۲۳
بار درخواست مذاکره داده اند."
هنوز این جمله هم آن نکته مهمی نیست که او
مطرح کرد. نکته مهم اینست که او گفت:
"ما نمایش – مذاکره- نمی خواهیم بلکه
دنبال حل مساله هستیم.
آنها ابتدا باید آن تحریمی که بر خلاف همه
مقررات بین المللی بر ما تحمیل کرده اند
بردارند. این پیش شرط نیست، بلکه واقعیت
(پیشنهاد) است."
این سخن تنها یک گام عقب تر از آمادگی
ایران برای مذاکرات – بقول روحانی "جدی"-
با امریکاست. حتی شرط بازگشت به برجام نیز
از سوی روحانی مطرح نشد. بازگشتی که برای
ترامپ سخت است زیرا باید امضایش برای خروج
از برجام را پس بگیرد. آیا اعلام لغو
تدریجی و گام به گام تحریم ها که ایران
بشدت به آن نیازمند است تا خود را از ورطه
بحران اقتصادی بیرون بکشد، از سوی امریکا،
آغاز همان مسیر "مذاکرات جدی" است که
روحانی به آن اشاره کرد؟ |
