اتحادیه
اروپا
سرانجام
مکانیسم
ماشه را
فعال کرد
و اکنون
سی روز
به
اجرایی
شدن آن
باقی
مانده
است.
اتاق
بازرگانی
الیگارش
های
ایرانی
از همان
روز نخست
با اعلام
پیش بینی
ارز ۱۶۵
هزار
تومانی
به
پیشواز
این
اقدام
رفت و با
ملتهب
کردن
بازار،
قیمت ارز
را بدون
آنکه
اتفاقی
در عرصه
تولید و
توزیع و
وضعیت
عمومی
کشور رخ
داده
باشد ۱۰
درصد
گران
کرد.
یعنی این
گرانی
ارتباطی
با وضع
اقتصادی
کشور
ندارد و
هدایت
شده از
بالا
برای
وادار
کردن
حکومت به
تسلیم
دربرابر
خواست
های
آمریکا و
اروپا،
کنار
گذاشتن
فعالیت
های
دفاعی و
موشکی و
تبدیل
شدن به
لیبی و
سوریه
دوم است.
ایران طی
سی روز
آینده
شاهد یک
جنگ کمتر
دیپلماتیک
و بیشتر
اقتصادی
خواهد
بود. هر
روز که
به پایان
این مهلت
نزدیکتر
شویم
گردانندگان
اتاق
بازرگانی،
الیگارش
های
داخلی،
صادرکنندگان
و
واردکنندگان
بزرگ،
خارج
کنندگان
ارز که
سال
گذشته ۶۰
میلیارد
دلار از
کشور
خارج
کرده
اند، و
شبکه
آنها در
داخل
حکومت،
فشار
اقتصادی
را تشدید
خواهند
کرد تا
ایران را
وادار به
تسلیم
کنند.
آنها بیش
از هرچیز
نگران
هستند که
کانالهایی
که قبلاً
میان
ایران و
غرب برای
رانت و
خروج ارز
باز بود،
مسدود
شود.
بازگشت
تحریم ها
و
مکانیسم
ماشه
تاثیر
زیادی بر
اقتصاد
ایران
نخواهد
گذاشت
ولی
جریان
داخلی
بیش از
خود
تحریم
اقتصاد
ایران را
متضرر
خواهد
کرد.
بنابراین،
مسئله
۳۰ روز
آینده
آنست که
ایران
آیا می
تواند
نشان دهد
که قادر
به
مقاومت
دربرابر
جنگ
اقتصادی
داخلی و
تحریم ها
خواهد
بود یا
سرافکنده
و
بازنده،
در
موقعیتی
ضعیف تر
از
امروز،
زیر فشار
غربگرایان
و رانتی
ها و
الیگارش
های
داخلی
تسلیم
خواهد
شد. برای
مقابله
با این
وضع یک
طرح فوری
و ضربتی
لازم است
که شامل
پیام های
سیاسی،
اقتصادی،
بازرگانی
به همه
جهان، چه
شرکا و
متحدان
ما و چه
گردانندگان
اتحادیه
اروپا
باشد.
بیاد
داریم که
در آغاز
تحریم
های
روسیه،
بایدن
مدعی شد
که روسیه
در ظرف
۳۰ روز
به زانو
درخواهد
آمد و
تسلیم
خواهد
شد. ما
نیز
اکنون در
شرایط
مشابهی
قرار
گرفته
ایم.
باید از
روش هایی
که روسیه
برای
مقابله
با تحریم
های
کمرشکن
غرب
استفاده
کرد درس
آموزی
کنیم،
روش هایی
که موجب
شد
اقتصاد
روسیه
تحریم را
به فرصت
تبدیل
کند و از
نظر شاخص
تولید
ناخالص
داخلی بر
مبنای
برابری
قدرت
خرید حتی
بالاتر
برود و
در مرحله
چهارم
قرار
گیرد. ۳۰
روز
آینده
برای
ایران
مانند
همان ۳۰
روز نخست
تحریم
های
روسیه
است. بخش
مهمی از
سرنوشت و
آینده
کشور در
این ۳۰
روز
تعیین
خواهد
شد.
برای
مقابله
با وضعی
که در
پیش است
در درجه
اول بخش
اقتصادی
شورای
عالی
امنیت
ملی که
قرار بود
فعال شود
باید
رهبری
اقدامات
این
دوران ۳۰
روزه را
برعهده
گیرد و
در چند
لایه
اقدامات
خود را
که بعضی
از آنها
از قبل
هم پیش
بینی شده
است آغاز
کند یا
به آن
شتاب
بخشد.
این
اقدامات
در چهار
لایه پیش
بینی شده
که باید
شتاب
گیرد تا
اراده
ایران به
مقاومت
را نشان
دهد.
لایه
اول:
اقدامات
فوری
(خنثیسازی
شوک
اقتصادی)
- ایجاد
بازار
حواله
ریال،
یوان و
روبل
برای
ثبات
ارزی؛
عرضه کل
ارز
صادراتی
فقط در
این
بازار(با
بهره
گیری از
تجربه
بازار
یوان-روبل
روسیه پس
از جنگ
اوکراین).
- الزام
فوری
صادرکنندگان
بزرگ
(پتروشیمی،
فولاد)
به
بازگشت
ارز با
سازوکارهای
اقتصادی
و قضایی.
- تدوین
و
اجرای"فهرست
سفید
کالاهای
حیاتی"
(دارو،
قطعات
نیروگاهی،
تجهیزات
کشاورزی)
و تخصیص
ارز فقط
به آنها.
- اعلام
آمادگی
برای
تهاتر
نفت/پتروشیمی
با دارو
و
تجهیزات
صنعتی از
مسیر
بانکهای
چینی و
روسی.
- اعلام
برخورد
علنی و
قضایی با
شبکههای
اصلی
سفته
بازی
ارزی
برای
ایجاد
بازدارندگی
روانی.
لایه
دوم.
بسته
امنیت
معیشتی
(داخلی–اجتماعی)
- اعلام
رسمی
تثبیت
قیمت
نان،
دارو،
انرژی و
حملونقل
عمومی با
تأمین
مستقیم
از بودجه
یا صندوق
ویژه
تحریم.
- ایجاد
آمادگی
برای
یارانهٔ
نقدی یا
کالابرگ
الکترونیک
برای
دهکهای
پایین،
بهویژه
برای
اقلامی
چون نان،
برنج،
روغن،
شیر.
- ایجاد
آمادگی و
اعلام
مدیریت
ذخایر
استراتژیک:
بستن
قرارداد
برای
خرید و
ذخیرهسازی
فوری
گندم،
برنج و
دارو
برای
حداقل ۱۲
ماه.
-
اطلاعرسانی
شفاف
درباره
موجودی
انبارهای
کالاهای
اساسی
برای
جلوگیری
از
شایعهپراکنی
و احتکار
روانی.
- اعلام
مقابله
با
احتکار،
برخورد
قضایی و
محاکمه
محتکران
بزرگ
لایهٔ
سوم:
اقدامات
ساختاری
(آغاز
چرخش به
اوراسیا
و
بازسازی
داخلی)
- تأسیس
صندوق
بازتولیدی
ملی و
الزام
همه
بنگاه ها
به
واریز۴۰٪
مازاد
صادراتی
در
نخستین
گام.
-
آغازراهاندازی"اتاق
عملیات
مالی
ایران–چین–روسیه-
بریکس"
برای
هماهنگی
تسویه با
یوان،روبل
و ارزهای
ملی.
- حذف
فوری
امارات
به عنوان
واسطه
خرید از
چین که
در صورت
تحریم ها
گلوی ما
را خواهد
گرفت.
- امضای
قراردادهای
مشارکت
سریع با
چین،
روسیه،
کوبا،
هند و هر
کشور
دیگری که
حاضر
باشد با
ایران
همکاری
کند برای
تولید
مشترک
دارو و
تجهیزات
صنعتی در
خاک
ایران.
- ایجاد
سریع
مقدمات
تشکیل"صندوق
بیمه ملی
محمولههای
راهبردی"
تحت
مدیریت
دولت یا
کنسرسیوم
بخش
عمومی
برای
پوشش
ریسک
نفتکشها،
تجهیزات
حیاتی.پرداخت
خسارت از
محل
ذخایر
نفتییا
صندوق
توسعه.
- مذاکره
برای
توافق با
چین،
روسیه، و
اوراسیا
برای
تشکیل"کنسرسیوم
بیمه
آسیایی".
لایهٔ
سوم:
پیامهای
بازدارنده
(دیپلماتیک
و سیاسی)
- اعلام
علنی"اجرایی
شدن
تحریم ها
یعنی
پایان
هرگونه
حضور
اروپا در
اقتصاد
ایران."
- انتقال
پیام به
بریکس و
اوراسیا:
ایران در
پاسخ به
فشار
غرب،
امتیازات
انرژی و
پروژههای
زیربنایی
را به
شرق
واگذار
خواهد
کرد.
-
استفاده
از
رسانههای
جهانی
برای
افشاگری:
دارو و
غذا روی
کاغذ
تحریم
نیستند،
اما
تحریم
بانکی و
بیمهای
مردم
ایران را
قربانی
میکند.
-
فعالسازی
همزمان
کانالهای
منطقهای
(عراق،
ترکیه،
آسیای
میانه)
برای
نشان
دادن
انعطاف
تجاری
ایران.
در ۳۰
روز
آینده یا
اتاق
بازرگانی
با بالا
بردن
تدریجی
نرخ ارز
و طلا و
خروج
سرمایه و
ارز از
کشور و
ایجاد
التهاب
در
جامعه،
اقتصاد
ایران را
زمین
خواهد
زد، یا
شورای
عالی
امنیت
ملی با
اقدامات
فوری و
واقعی و
نشان
دادن
اراده
مقاومت،
اتحادیه
اروپا و
الیگارش
های
داخلی
وابسته
به آن را
سر جای
خود
خواهد
نشاند.
|