پیام محمدخاتمی بمناسبت روزخبرنگاران، در
کشوری که بزرگترین زندان روزنامه نگاران
شده و بدستور رهبرش، رشته تحصیلی خبرنگاری
را می خواهند از علوم دانشگاهی حذف کنند،
معنائی نه تنها تحلیلی که سیاسی دارد و
خطابش به قدرتی است که آزادی احزاب و
رسانه ها را نمی تواند تحمل کند. در نظامی
که رهبرش می گوید باید "روزنامه نگاری،
اسلامی شود!" طبیعی است که پیام خاتمی
بمناسبت روزخبرنگاران چنین با اهمیت تلقی
شود. درباره اندیشه معیوب و هدفمند رهبر
جمهوری اسلامی برای اسلامی کردن روزنامه
نگاری در همین شماره پیک نت می خوانید.
محمد خاتمی در پیام خود نوشت:
اگر روزی مطبوعات رکن چهارم مشروطیت
دانسته شد و آزادی نشر روزنامه و مجله و
کتاب، نماد آزادی اندیشه و بیان به حساب
آمد و این آزادی عامل مهم مهار قدرت و حتی
نیرومندتر از نهادهای نظارتی رسمی برای
پاسخگو کردن قدرتی بود که باید از مردم
باشد و در برابر آنان مسؤول، امروز که
ارتباطات و گسترش و گستره آن به حق منشاء
تحولی بنیادین در جان و جهان مردم روزگار
شده است، باید رسانه را جدی تر از دیروز
گرفت و میزان مطلوبیت و مقبولیت یک حکومت
را در نگاهی که به رسانه و اصحاب آن و
بالاتر به اندیشه و آزادی آن دارد جستجو
کرد.
هر چند که در جهان امروز حتی امکان محدود
کردن اندیشه و جلوگیری از انتقال داده ها
و اطلاعات برای هیچ قدرتی وجود ندارد و
سانسورها و محدودیت های که احیاناً اعمال
می شود فقط دلسوزانی را که نه آشوبگراند و
نه در عین حال ناروایی را بر می تابند در
تنگنا قرار می دهد؛ ولی ارتباطات به گونه
ای که در کنترل هیچ قدرت سیاسی و امنیتی
نیست سبب رسیدن داده ها و اطلاعات (اعم از
درست یا نادرست) به نهایی ترین گوشه های
زندگی افراد در همه نظام ها و کشورها می
شود.
باید آفرین گفت به اصحاب رسانه و
خبرنگاران مؤمن، متعهد و دلیری که بر سر
پیمانی که با حقیقت دارند هزینه های
فراوانی پرداخته اند.
به امید روزی که در هیچ کجای عالم هیچ
انسانی به جرم باور و اندیشه و بیان آزاد
در هیچ بند پیدا و پنهانی گرفتار نباشد و
در پناه آزادی مطلوب، همگان احساس امنیت و
برخورداری کنند.
خطاب به آنها که اگر یکروز پیک نت را
نخوانند، آن روز، برایشان به شب نمی
رسد و دغدغه انتشار منظم آن را دارد
می نویسیم:
ما هیچ منبعی مالی برای تامین هزینه
ماهانه این "روزنت" نداریم، مگر
آبونمانی که شما بصورت نامنظم پرداخت
می کنید. بنابراین، به همان اندازه که
خواندن پیک نت را فراموش نمی کنید،
پرداخت آبونمان آن را نیز در ابتدای
هر ماه میلادی و یا برج ایرانی فراموش
نکنید.
خطاب ما به شماست و نه آنها که می
خوانند و با برآشفتگی امیدوارند این
شمع هرچه زودت خاموش شود. و یا آنها
که از نقش و موقعیت پیک نت در داخل
کشور با خبر نیستند و شاید اساسا
رویدادهای داخل کشور را دنبال نمی
کنند. و باز، نه آنها که هم می خوانند
و هم انتظار یک روز تعطیل هم از ما
ندارند و هر بار که پرداخت آبونمان را
یاد آورد شده ایم، طلبکارانه معترض ما
نیز شده اند که چرا این یادرآوری را
می کنیم؟ چنان که گوئی انتظار تلنگری
برای بیداری را هم ندارند!
با مخاطبان واقعی خود هستیم: آبونمان
پیک نت را فراموش نکنید!
