پير ماه و سال هستم

 پير يار بی وفا ، نه

 عمر می رود  به تلخی

 پير می شوم ،‌ چرا نه ؟

 پير می شوی ؟ چه بهتر

 زود می رسی به مقصد

 غير از اين  به ماحصل هيچ

 بيش ازين  به  ماجرا، نه

  هان ،‌ چگونه  مقصد  است  اين ؟

 مرگ؟

 پس تولدم چيست ؟

 آمديم  تا بميريم ؟

اين حماقت است،  يا نه؟

 زاد  و مرگ  ما دو نقطه ست

در دو سوی  طول يك خط

 هر چه هست ، طول  خط است

ابدا  و  انتها  نه

در ميان  اين دو نقطه

 می زنی  قدم  به  اجبار

 در چنين عبور  ناچار

 اختيار  و اقتضا نه

  نه ،‌ قول  خاطرم  نيست

 می توان شكست  خط  را

  می توان  مخالفت كرد

  با همين كلام : با نه

زاد ما به  جبر اگر  بود

 مرگ  ما به اختيار است

  زهر، برق  رگ زدن ،  دار

  هست  در توان ما، نه؟

نه ، به طول  خط نظر كن

 راه  سنگلاخ  سختی ست

 صاف می شود ، وليكن

  جز به  ضرب  گام ها ، نه

 گر به راه  پا گذاری

 از تو  بس نشانه ماند

 كاهلان  و بی غمان  را

 مرگ  می برد  تو  را، نه

  گر ز راه  بازماني

  هر كه پرسد  از نشانت

 عابر پس از تو  گويد

 هيچ ، هيچ ،  كو ؟  كجا ؟ نه

به آذين

كانون نويسندگان

و چپ روی ها

همسايه ما بود!

فرياد
از شكنجه
 واعدام

پيشوايانی است!

( صدای شاعر )