درخبرها بود که زن 30 ساله ای را اراذل و اوباش در مقابل ديدگان همسايه ها از خانه اش بيرون کشيده و به شيوه مقامات امنيتی که مردم را به ناکجا آباد می برند، او را برده اند. اينگونه اخبار وجرائم هرروز درتهران اتفاق می افتد وجزء اخبار عادی در تهران بزرگ محسوب می شود. چيزی که در اين خبر حيرت افزاست تغيير روحيه ومنش مردم ايران است. زنی را با شکستن درخانه و به زور از خانه اش بيرون می کشند. فرياد کمک خواهی او را همه همسايگان می شنوند ولی کسی به کمک نمی آيد. در گذشته اگر چنين چيزی اتفاق می افتاد، حداقل خون ياری مردم به جوش می آمد. وجود چنين روحيه ای را که هر کس کلاه خودش را نگهدارد را تاکنون از اين و آن شنيده بودم اما در حدش را باور نمی کردم. زيانی که فضای 28 ساله امنيتی به کشور زد، از جمله همين روحيه است. کس نمی پرسد که چرا می گيری؟ کجا می بری؟ حتی اگر دزدی دار و ندارکسی را به غارت ببرد. امنيت اجتماعی فعلا شده حجاب و کم حجابی و گرفتن گريبان جوانانی که پيراهن آستين کوتاه به تن دارند. خبر را از قول خبرگزاری های داخلی بخوانيد:
سه تن از اراذل و اوباش كه در تعطيلات نوروز با شكستن درب منزل، زن تنهايی را مقابل فرزندش ربوده و به وی تعرض كردند، دستگير شدند.
ششم فروردين ماه سال جاری، زنی با مراجعه به آگاهی فرديس در حالی كه در شرايط بد روحی قرار داشت، ماجرای ربوده شدنش توسط سه تن از اراذل در منطقه فرديس را برای ماموران تشريح كرد.
مقارن ساعت يك بامداد پنجم فروردين ماه در حالی كه زن 30 ساله به همراه دختر نوجوانش در منزل تنها بوده‌اند، با صدای شكستن درب منزل مواجه شده و بدين ترتيب خود را در معرض حمله سه تن از اراذل و اوباش منطقه ديدند.
بر اساس گزارش پليس مبتنی بر اظهارات شاكی، در حالی كه زن تنها با جيغ و فريادهايش از همسايگان كمك می‌خواسته است، متهمان وی را ربوده و به مخفيگاهشان واقع در فرديس انتقال داده و پس از آن كه به وی تعرض كردند، طلاجات همراهش را نيز به سرقت بردند.
ماموران موفق شدند دو تن از اين افراد به نام های «حسن» 25 ساله و «محمد» 30 ساله را پس از شناسايی پاتوقها شناسايی و دستگيركنند. اصلی‌ترين محل تردد اين دو متهم منطقه سرآسياب بوده است. يكی از آنها هنوز متواری است. دو متهم علاوه بر آدم‌ربايی و تجاوز به عنف زن 30 ساله، به ارتكاب شش فقره زورگيری و خف گيری اعتراف كرده‌اند.

در خانواده پدری من، معلمی و دبيری مدارس شغلی است که تقريبا همه زمانی به آن مشغول بوده‌اند و البته، در حال حاضر، همگی به کسوت شريف بازنشستگی درآمده‌اند.
عمويم (که برادر کوچکتر پدرم باشد)، هم از اين قاعده مستثنی نيست. او آخرين عضو بازنشسته خاندان پدری است. يادم هست در ميان خاطراتی که گهگاه از دوران معلمی می‌گفت، به اعزامش در دوره سپاه دانش در سالهای اوليه شغلی‌اش به روستايی در حاشيه‌ای از شهرستان اقليد فارس اشاره می‌کرد که نامی شاعرانه و عاشقانه داشت:«خسرو و شيرين».
نمی‌دانم اين نام زيبا به کدامين دليل تاريخی يا اسطوره‌ای به آن روستا اطلاق شده، اما آنچه به ياد دارم، تعريف‌ها و توصيف‌هايی است که عمويم از دوران کوتاه کاری‌اش در آنجا می‌کرد و زيبايی و لطافتش را يادآور می‌شد. کمااينکه هر وقت در گرمای تابستان در ميان فاميل صحبت می‌شد که برای فرار از آفتاب به اصطلاح «جنگ» [به کسر «جيم» و سکون «نون» در لهجه شيرازي] به کجا پناه ببريم؟ عمويم می‌گفت:«خسرو و شيرين».
متاسفانه در اين 29 سالی که از عمرم رفته، هنوز آن ده را نديده‌ام و جز توصيفات عمويم نشنيده‌ام. اما اين روزها، از پس سالها بار ديگر نام خاطره‌انگيز آن ده را می‌شنوم.
اين‌بار اما سخنی در لطافت طبعش نيست که از خشونت و آشوبی است که رئيس دولت نهم با يک جمله در آن منطقه آفريده‌است. آنچه برخلاف زيبايی‌های «خسرو و شيرين»، بی‌نياز از توصيف است و نشانه آشکاری است از بی‌کفايتی و حتی فراتر از آن بی‌فکری يک دولت.
دولتی که با کوله‌باری از ادعاها و وعده‌ها هر روز راهی استانی می‌شود ولی هديه‌ای که به مردمان می‌بخشد، تشديد نارضايتی و حتی در مواردی چون اقليد، شکل دادن بحرانی محلی است.

عابد فتاحی نماينده اروميه در مجلس، در واکنش به مصاحبه فرمانده نيروی انتظامی که مجلس را به خاموشی در برابر نمايش های روزهای اخير در خيابان های تهران عليه بد حجابی فراخوانده بود، گفت:
با ايجاد يك جو روانی در مجلس فضايی بوجود آورده‌‏اند كه نمايندگان منتقد به بحث مبارزه با بدحجابی را متهم می‌‏كنند به اينكه با حمايت از بی‌‏حجابی درصدد كسب رای مردم هستند، در حاليكه اصلا بحث حجاب مطرح نيست.
مبارزه با بدحجابی يك كارفرهنگی می‌‏خواهد و گرفتن و بازداشت جوانان مردم و پرونده‌‏سازی برای آنها به هيچ عنوان قابل توجيه نيست و بنده نمی‌‏توانم طرفدار اين باشم كه يك فرزند ايرانی به جرم بدحجابی پايش به سيستم قضايی كشيده شود. وادار كردن جوانان به رعايت حجاب از سوی اين نيرو از طريق فشار و بگير و ببند اصلا پذيرفتنی نيست.
بهتر است به جای اين همه نيرويی كه اين روزها صرف مقابله با بدحجابی می‌‏كنيم، اين نيرو را آرام آرام صرف فرهنگ‌‏سازی كنيم. بهتر است اين برخوردهای فيزيكی و شديد كه برای موضوع بدحجابی آغاز كرده‌‏ايم، مصروف دغدغه‌‏های مهم‌‏تر مردم نظير گرانی و فقر كنيم، زيرا مردم ما به اين نحو بسيار خوشحال‌‏تر خواهند شد. به اعتقاد بنده مبارزه با گرانی، فقر، اعتياد و بيكاری بسيار مهم‌‏تر از بدحجابی است.
مدگرايی و برخی مسايل در حجاب جوانان از ويژگی‌‏های جوانی است. اين دوران به مرور زمان در هر جوانی طی می‌‏شود و افراد خود به خود به تعادل می‌‏رسند. ما مسايل بسيار مهم‌‏تری در سياست‌‏های داخلی و خارجی داريم كه دولت می‌‏خواهد به آنها رسيدگی كند و موضوع بدحجابی موضوعی نيست كه بخواهد برای ما دغدغه باشد.
بنده به عنوان يك پزشك اعلام می‌‏كنم كه اين مسايل كه تا به اين ميزان در جامعه ما جدی گرفته می‌‏شود، كاملا متعلق به دوره جوانی است و گذراست و نمی‌‏توان با زور آن را كنترل كرد.
نبايد با بهانه‌‏های واهی پليس را رودرروی جوانان قرار داد. در همين چند روزه كه بحث مبارزه با بدحجابی مطرح شده است، بسياری با بنده تماس داشته و انتقاد كرده‌‏اند كه آيا واقعا مشكلات ما در سياست‌‏خارجی و بحران‌‏های داخلی حل شده است كه رفته‌‏ايم سراغ حجاب!
(نظير اين موضع را روز گذشته رئيس قوه قضائيه با حضور در سمينار استانداران سراسر کشوراتخاذ کرد.)

امروز نيروهای موتوری- حجابی هم، درکنار پليس های خوش صورت و زير ابرو برداشته زن در تهران وارد ميدان شدند. موتورهای آنها معروف به موتور پرشی است که در رزمايش های نظامی هم ديده بودم و حالا در رزم آزاری های خيابانی به کار گرفته شده اند . در اين 2 سال اخير در ابتدا نيروهای پليس پياده را روانه شهر کردند که وقتی اين برای مردم عادی شد، کيوسک های پليس را اضافه کردند که در همه جا بر قرار است. از ميدان ها کوچک و بزرگ تا پارک های کوچک و بزرگ. حتی در نقاطی که يک تکه فضای سبز است. حالا که اين هم عادی شده نيروهای موتوری علاوه بر ماشين های گشت هميشگی به خيابان آمده اند. کم مانده صاف و ساده اعلام حکومت نظامی کنند.
امروزديدم مادری را با فرزندش گرفتند، سر مسئله حجاب . مادر را سر مسئله حجاب و پسر را برای موی بلند سرش. همين موقع يک آقائی که ناظر اين صحنه بود به ديگران می گفت" من استاد دانشگاهم. ميدانم که وضع کارگران در بوشهر خيلی خراب است.آنها را واقعا استثمار می کنند... اگر راست می گويند، بجای اين تئاترهای خيابانی بروند فکر به حال آن بيچاره ها بکنند.
يک نفر ديگر هم صدا در صدای اين استاد انداخته و گفت: چادر و حجاب که ديگه جا افتاده و حتی اينهائی را که می گيرند هم بالاخره يک جورائی حجاب را مراعات کرده اند، ديگه دردشان چيه؟ تازه با اين وضع اقتصادی، همين مقدار حجاب و حيا هم خودش يک هنر است.

ابطحی ـ يکی از اتهامات رضا خاتمی اين بود که در روزنامه ی مشارکت عکسی از سعيد عسگر، که سعيد حجاريان را ترور کرد با چفيه در روزنامه منتشر کرده و سپاه پاسداران و بسيج از مشارکت شکايت کرده بودند که اين عکس می خواسته القا کند که بسيج در ترور حجاريان نقش داشته است. رضا خاتمی در دادگاه گفت که ما عکس را جعل نکرده بوديم؛ تازه اطرافش کلی افراد ديگر با همان قيافه بودند که ما آن را حذف کرديم. بعد از دادگاه به رضا گفتم که بايد از سپاه تشکر می کردی که نسبت به اين که سعيد عسگر جزء بسيج معرفی شود، حساسيت نشان داده است. آن چه که جريانات حکومتی از خشونت آفرينان فاصله بگيرند به نفع کشور است و مردم ايران.