با "ابن ملجم"
چنین نکردند که
امروز با مردم می
کنند!
(برای باز شدن
صفحه اول شماره
هائی که در مرور
کودتای 22 خرداد
به آنها باز
میگردیم، باید
روی نام ماه کلیک
کنید.)
همسایگان اطراف دریای خزر، همگی تصمیم
گرفته اند این دریا را که بزرگترین دریاچه
جهان است به مرزهای آبی- نظامی تبدیل
کنند. تاکنون جمهوری اسلامی و روسیه در
نوار مرزی- دریائی خود در دریای خزر نیروی
نظامی داشتند و اکنون ترکمنستان،
آذربایجان و قزاقستان نیز پایگاه های
دریائی خود را در این دریا علنی کرده اند.
هیچکدام نمی گویند این صف آرائی نظامی با
چه هدفی صورت گرفته است، اما از روز روشن
تر است که رقابت بر سر نفت و گاز دریای
خزر انگیزه پرقدرتی است که با پیش بینی
خطر آغاز حمله به ایران و جنگی شدن خلیج
فارس، اهمیت آن چند برابر خواهد شد.
روسیه در حال حاضر ۱۴۸ کشتی و قایق نظامی
در
مرزهای خود در دریای خزر متمرکز کرده که
قرار است بزودی 16 کشتی جنگی دیگر نیز به
آن اضافه شود. از جمله
دو کشتی جنگی موشک‌انداز و سه شناور.
جمهوری آذربایجان
10
شناور پیشرفته از ترکیه و دو شناور
موشک‌انداز از آمریکا خریداری کرده
و در دریای خزر مستقر ساخته
است. آمریکائی
ها
در
مرکز کنترل ستاد فرماندهی باکو
در دریای خزر حضور دارند.
قزاقستان نیز در
"آکتائو"،
بندر دریایی خود، پایگاه هوایی تاسیس کرده
و
قایق‌های گشت‌زنی از کره جنوبی خریداری
و در همین بندر مستقر ساخته است.
ترکمنستان نیز در سال ۲۰۱۰ بر تعداد
قایق‌های گشت زنی پرسرعت در
دریای
خزر افزوده است.
در ایران نیز، نیروی دریائی ارتش جمهوری
اسلامی 20
درصد از منطقه دریای خزر
را
تحت کنترل
گرفته است.
آیا اختلاف بر سر حل مسئله حقوقی دریای
خزر، سرانجام به یک رویاروئی نظامی خواهد
انجامید؟
رادیو دویچه وله آلمان اخیرا گزارشی دراین
مورد تهیه و پخش کرد که در آن به همین
مسائل اشاره شده بود. از جمله این که
قزاقستان، آذربایجان و ترکمنستان از
آمریکا و ترکیه برای ارتقا‌ء قدرت نظامی
خود در
دریای خزر درخواست
کمک کرده‌اند. گرایش کشورهای دریای خزر به
مسابقه تسلیحاتی احتمال بروز درگیری
نظامی را در این دریا می‌افزاید.
مشکل کجاست؟
مردمی که این تابلو را بر سر در مسجد
ایرانمهر می بینند، چه تفسیری از آن می
توانند داشته باشند؟ آنها که چنین تابلوئی
را نوشته و لابد در داخل مسجد و پایگاه
بسیج درباره آن بحث کرده اند، وقتی زنان
را می بینند چه اندیشه ای در ذهن دارند؟
حتی زمانی که زنان در هفت توی چادر سیاه
نیز پیچیده باشند. حتی همین تابلو نیز با
هزار زبان می گوید که مشکل در مغز حاکمیت
است، نه در لباس و پوشش زنان. آن مشکل
باید حل شود. در غیر اینصورت مسئله نه با
روسری حل شد و نه با چادر حل می شود، که
اگر می شد این تابلو از داخل مسجد بیرون
نمی آمد!
در میانه این هنگامه دود و سنگ
پرانی و درمقابل چشمان آنها که
شلاق بدست، باتوم الکتریکی و سپر
و ماسک در مشت و سر داشتند و سنگ
و آجر پرت می کردند تا با واقعیت
مقابله کنند، 16 آذر پس از
55
سال، دوباره متولد شد.(به مرور
کودتای 22 خرداد مراجعه کنید در
بالای صفحه، زیر ربنای شجریان)
میرحسین
موسوی:
با "ابن ملجم" چنین نکردند
که امروز با مردم می کنند!
از دیروز تا امروز
صحنه ورود میرحسین موسوی به
"دارالزهرا" که حجت الاسلام
محتشمی، وزیر کشور کابینه هاشمی و
سفیر اسبق ایران در سوریه به
استقبال وی آمده است. محتشمی پور
از اعضای دفتر آیت الله خمینی در
نجف و پاریس بود و پس از انقلاب
سفیر ویژه آیت الله خمینی در
سوریه شد. وی در یک انفجار
تروریستی در سوریه، که گفته می
شود کار عوامل اسرائیل بود یک دست
خود را از دست داد. او اکنون عضو
رهبری مجمع روحانیون مبارز
است.(مرور کودتای 22 خرداد)
خطاب به آنها که اگر یکروز پیک نت را
نخوانند، آن روز، برایشان به شب نمی
رسد و دغدغه انتشار منظم آن را دارد
می نویسیم:
ما هیچ منبعی مالی برای تامین هزینه
ماهانه این "روزنت" نداریم، مگر
آبونمانی که شما بصورت نامنظم پرداخت
می کنید. بنابراین، به همان اندازه که
خواندن پیک نت را فراموش نمی کنید،
پرداخت آبونمان آن را نیز در ابتدای
هر ماه میلادی و یا برج ایرانی فراموش
نکنید.
خطاب ما به شماست و نه آنها که می
خوانند و با برآشفتگی امیدوارند این
شمع هرچه زودت خاموش شود. و یا آنها
که از نقش و موقعیت پیک نت در داخل
کشور با خبر نیستند و شاید اساسا
رویدادهای داخل کشور را دنبال نمی
کنند. و باز، نه آنها که هم می خوانند
و هم انتظار یک روز تعطیل هم از ما
ندارند و هر بار که پرداخت آبونمان را
یاد آورد شده ایم، طلبکارانه معترض ما
نیز شده اند که چرا این یادرآوری را
می کنیم؟ چنان که گوئی انتظار تلنگری
برای بیداری را هم ندارند!
با مخاطبان واقعی خود هستیم: آبونمان
پیک نت را فراموش نکنید!
